Twyla – jest córką Boogie Mana. Ma 15 lat. Zadebiutowała w filmie 13 Życzeń.
Osobowość
Jeżeli zmniejszyć osobowość Twyli do jednego słowa, można powiedzieć, że jest "nieśmiała". Dziewczyna lubi siedzieć sama w zakurzonych kątach lub otoczona cieniem, w którym może stać się całkowicie niewidoczna, z powodu jej zdolności Boggiemana. Cienie pozwalają jej również na szybkie przemieszczanie się z miejsca na miejsce, więc jeśli ktoś jest w pobliżu, Twyla może uciec w każdej chwili. Nieśmiałość Twyli nie oznacza jednak, że nie jest w stanie docenić wartości prawdziwego, głośnego śmiechu. Oznacza to, że jej standardy w poczuciu komfortu są wyższe niż u innych potworów.
W swoim pamiętniku, Twyla wielokrotnie odnosi się do siebie jako "zła" i "straszna". Nie jest jasne, czy opinia ta jest spowodowana bezpośrednimi zdarzeniami.
Wygląd
Twyla jest potworem o jasnofioletowej skórze. Tego samego koloru są również duże oczy dziewczyny. Końce jej kończyn są natomiast szare. U nóg, są one bogato zdobione eleganckimi zawijasami. Włosy Twylii są turkusowo-granatowe. Sięgają one bioder dziewczyny. Jej czoło natomiast, ozdobione jest grzywką. Brwi Twylii również są turkusowe.
Klasyczny potwór
BoogieMan (lub Straszydło) – stworzenie, które wykorzystują dorośli do straszenia dzieci do stosownego zachowania. Potwór ma specyficzny wygląd, a koncepcje co do jego wyglądu mogą się różnić, w zależności od kultury. Rodzice mogą straszyć swoje pociechy tym, że jeżeli będą nieposłuszne, Straszydło je dorwie. BoogieMan może być również karą za konkretne wykroczenie, np. za ssanie palców. W niektórych przypadkach, BoogieMan porównywany jest do diabła.
Opowieści o Straszydle zależą od regionu. W niektórych przedstawia się go jako mężczyznę, w jeszcze innych jako kobietę.
Relacje
Rodzina
Twyla jest córką Boogie Mana.
Przyjaciele
Bio Twyli mówi o tym, że dziewczyna przyjaźni się z Howleen Wolf i Spectrą Vondergeist. Howleen była pierwszym uczniem w Monster High, który zobaczył ją w cieniu. Pozwoliły jej na to zdolności wilkołaka. Twyla postanowiła nie uciekać, a czas sprawił, że zaprzyjaźniła się z Howleen.
Twyla zapoznała się także z rodziną Howleen, zwłaszcza Clawdeen, Clawdem i Clawdią. Chociaż Wolfowie są całkowitym przeciwieństwem, jeśli chodzi o potrzeby uwagi Twyli, dziewczyna czuje się w ich domu mile widziana.
Jej przyjaźń ze Spectrą była dotychczas ujawniona tylko w profilu i nie jest wyjaśniona. Szacuje się, że podstawą ich przyjaźni jest to, że Twyla odnajduje bratnią duszę w dziewczynie.
Miłość
Twyli i Howleen podobają się ci sami chłopcy. Jak na razie nie wiadomo, którzy to.
Zwierzę
Zwierzakiem Twylii jest fioletowy królik kurzowy, który ma na imię Dustin. Dziewczyna przygarnęła go po tym, gdy wiatr dmuchnął nim w nią.
| Twyla | |
| Postacie | |
 | |
| Wiek | 15 |
| Zabójczy Styl | Przyjaciele mówią, że mam zagadkową figurę, a może że jestem zagadkową figurą... w każdym razie uwielbiam odcienie koloru granatowego i głębokie fiolety, zwłaszcza gdy łączą się w senną całość. |
| Dziwaczna wada | Jestem niebywale nieśmiała i spędzam większość czasu śpiąc/ukrywając się pod łóżkami, więc trudno mi nawiązać nowe znajomości. No cóż, tak właśnie wygląda dzień z życia potwora z szafy. |
| Zwierzę | Kurzowy króliczek o imieniu Dustin. Znalazłam go pewnego dnia, kiedy porwał go wiatr. Ocaliłam Dustina i zaadoptowałam. |
| Ulubione zajęcie | Uwielbiam przechwytywać koszmary normalsów po to, żeby docierały do nich tylko słodkie sny. Przyznacie, że nie ma w tym nic złego? |
| Najbardziej irytująca rzecz | Kiedy inne upiory nie rozumieją, dlaczego chcę pomagać normalsom, a normalsi też nie rozumieją, że nie zamierzam ich straszyć. Naprawdę trudno jest budować sny w podejrzliwych sytuacjach. Aha, i odkurzacze. |
| Najbardziej lubiany przedmiot szkolny | Uwielbiam psychologię, ponieważ rzeczy, których uczę się na tych zajęciach, naprawdę pomagają mi przetrwać do rana. |
| Najmniej lubiany przedmiot szkolny | Retoryka. Naprawdę trudno jest mi trudno stać przed grupą upiorów, ale jeśli nic nie powiem, to skąd inne potwory dowiedzą się, co mówię? |
| Ulubiony kolor | Fioletowo-granatowy, czyli granat z domieszką fioletu. To zdecydowanie nie to samo, co granatowo-fioletowy. |
| Ulubione jedzenie | Oczywiście koszmary senne! |
| Przyjaciele | Howleen Wolf i Spectra Vondergeist |
Lalki
13 Wishes
- Linia: '13 Wishes'
- Wydanie: maj 2013
- Numer asortymentu: Y7707
- Numer modelu: Y7708
W tej serii Twyla ubrana jest w granatową koszulę, zakładaną przez głowę. Ozdobiona jest ona czarnym kołnierzem oraz pionowymi paskami tego samego koloru. Na ubraniu można również zauważyć gdzieniegdzie czarne kropki. W skład garderoby dziewczyny wchodzi także dwuwarstwowa spódniczka. Pierwsza jest czarna, w białe szlaczki, zakończona fioletową falbanką. Druga warstwa jest dokładnie taka sama. Na prawym nadgarstku Twylii widnieje błękitna bransoletka z wisiorkiem w kształcie klucza. Buty lalki to granatowe półbuty. Mają oną czarną podeszwę i białe sznurówki. Do pudełka dołączona jest granatowa torebka na czarnej rączce i ozdobiona białymi malunkami, pamiętnik dziewczyny, jej królik - Dustin oraz jej szczotka.
New Scaremester
- Linia: 'New Scaremester'
- Wydanie: 2014
- Numer asortymentu: ?
- Numer modelu: ?
W tej serii włosy Twyli są lekko pokręcone. Co więcej, grzywka dziewczyny jest pocieniowana oraz ułożona po prawej stronie czoła. Co więcej, jeden kosmyk włosów lalki związany jest gumką. Uszy Twyli przebite są fioletowymi kolczykami. Dziewczyna ubrana jest w fioletową sukienkę z krótkimi rękawkami i kołnierzykiem. Sięga ona do ud lalki. Ubranko ozdobione jest granatowymi plamkami, które przypominają kleksy. Pod kołnierzem sukienki widnieje czarna muszka. Pod nią można zauważyć długi pas, sięgający do samego końca ubrania. Co więcej, po lewej stronie sukienki widnieje czarna kieszonka z fioletowym przylepcem. Na prawym nadgarstku Twyli widnieją dwie bransoletki - jedna biała, zrobiona z koralików, a druga kremowa, okrągła. Buty dziewczyny są turkusowe, z wiązaniem przed palcami. Mają one również czarną podeszwę i koturny. Do lalki dołączona jest czarna torebka z niebieską rączką, pamiętnik oraz segregator.
Coffin Bean
- Linia: 'Coffin Bean'
- Wydanie: 2014
- Numer asortymentu: ?
- Numer modelu: ?
W tej serii grzywka Twyli zaczesana jest do góry. Co więcej, końce włosów dziewczyny są lekko zakręcone do góry. Twyla ubrana jest w fioletowy kombinezon z krótkimi rękawkami i nogawkami. Widnieją na nim błękitne wzory przedstawiające łapacze snów. Całość przepasana jest czarnym paskiem z błękitną klamrą. Na obu nadgarstkach lalki widnieją bransoletki - na lewym - okrągła, fioletowa, a na prawym - błękitna, wykonana z okrągłych koralików. Buty Twyli są błękitne oraz wiązane przed kostką. Mają one czarny obcas i podeszwę. Do lalki dołączony jest błękitny kubek z czekoladą i piankami.
Meta Timeline
- 2 stycznia 2013: Japońska strona internetowa ujawnia istnienie Twyli.
- 3 stycznia 2013: Pierwsze zdjęcia dziewczyny przeciekły do internetu.
- 7 lutego 2013: Ujawniono, że Twyla zostanie oficjalnie wydana, jak również ujawniono oficjalne zdjęcie jej lalki.
- 27 kwietnia 2013: Oficjalny art Twyli zostaje ujawniony.
- maj 2013: pierwsza lalka Twyli zostaje wydana.
- 8 maja 2013: Profil Twyli został opublikowany na oficjalnej stronie MH.
- 8 października 2013: Twyla zalicza swój debiut filmowy w filmie "13 Życzeń".
- 20 lutego 2014: Twyla debiutuje w odcinku Dom mroku.
Ciekawostki
- Oczy lalki Twyli świecą w ciemności.
Galeria
Galeria webizodów
Telewizyjne
Inne
PAMIĘTNICZEK
Okładka
Byłby to prawdziwy koszmar, gdyby ktoś przeczytał mój pamiętnik.
Szósty września
Po spędzeniu nieżycia w cieniu można się przyzwyczaić do widzenia rzeczy, które są pominięte, przez co brakuje rzeczy, które są widoczne. Ostatnio jednak czuję, że tracę więcej niż widzę, jak na przykład dzisiaj. Istnieje mały cmentarz ogrodowy, niedaleko od Monster High. Pojechałam do niego i kompletowałam proste radości życia potwora. Jest tam mała fontanna i proste ławki pod wierzbami. Przypomina to nieco gigantyczny parasol, który rzuca najbardziej niesamowite cienie. W większości jestem chyba jedynym potworem, który pojawia się tam tylko w środy, kiedy grupa starszych upiorek gra w brydża. W każdym razie, siedziałam w moim zwykłym miejscu oparta plecami o drzewo i tyłem do fontanny. Usłyszałam zbliżające się kroki. Myślałam, że to prawdopodobnie potwory, którym nie należy przeszkadzać, więc pozostałam na miejscu. Jeśli jestem w cieniu i nie otworzę oczu, jestem po prostu niewidoczna. Ponieważ postacie były coraz bliżej, byłam w stanie je rozpoznać - to Lagoona i Gil. Kłócili się o coś i zatrzymali się tuż obok fontanny. Mogłam wyjść z cienia i usiąść gdzieś indziej, ale nie. Siedziałam jak siedziałam, bo jestem złym potworem. Nie zamierzam pisać tego, co powiedzieli, bo gdy jakiś potwór to przeczyta, stracę zaufanie wielu z nich. Byłam jednak smutna przez resztę dnia przez to, co usłyszałam. Oboje są taką słodką i wspaniałą parą, przez co nie mam pojęcia, co spowodowało taką presję w ich związku. Szukałam tego, ale nie znalazłam. Naprawdę szkoda, że rozwiązali problem w ten sposób, ale niektóre rzeczy nie mogą toczyć się dalej. Ostatecznie Gil odszedł, a Lagoona została troszkę dłużej. Usiadła na chwilę, po czym usłyszałam jej płacz. W tym momencie bardzo chciałam ją przytulić i pocieszyć, ale nie mogłam. Wiem, wiem, jestem strasznym potworem, ale nie wiem, co robić. To nie prawda, że potwory są takie straszne, ale ja wyszłam i uścisnęłam ją... epicki fail. Odczekałam chwilę, aż Lagoona uciekła. Też uciekłam.
Dziesiąty września
Będąc w stanie przeskakiwać z jednego cienia do drugiego, bez konieczności pojawienia się, mogę uniknąć rozmowy z potworami, jeśli tego nie chcę. To nie dlatego, że nie lubię innych potworów, ale czasem czuję się niezręcznie, tak jakbym zrobiła coś złego, przez co powinnam się wstydzić. Pamiętam, byłam na chwilę w MH, gdzie nie miałam żadnych znajomości. Nie dlatego, że inni uczniowie nie byli dla mnie mili, po prostu ja zawsze znikałam, nim ktoś zdążył podejść. Pamiętam ten dzień, kiedy się opanowałam, dosłownie. Siedziałam sama w rogu na stołówce, przy stole pod światłem, które rzucało duży, ładny cień. Właśnie jadłam mój obiad, kiedy Howleen ruszyła w moją stronę. Siedziałam myśląc, że nie będzie w stanie mnie zobaczyć, ale nie chciałam odchodzić, bo byłam głodna. Przyszła i usiadła naprzeciwko mnie. Pociągnęła nosem kilka razy i powiedziała: "PB & J?" "Eww ty me wicisz?" odpowiedziałam z kanapką w ustach. "Nie, ale cię czuję." "Niemoszlie!" "Oczywiście, że możliwe, jestem wilkołakiem, a mój nos dużo wie. Pachniesz jak kurz i dżem truskawkowy." Próbowałam odejść, ale Howleen nie zgodziła się, na co odpowiedziałam: "Naprawdę nie mam ochoty na jedzenie w samotności. Czy miałabyś ochotę wyjść?" Więc nie zniknęłam, zaprzyjaźniłam się i nie musiałam się wstydzić. Podwójne zwycięstwo.
Pierwszy października
Zazwyczaj Dustin czeka na mnie już przy drzwiach, kiedy wracam ze szkoły, ale dzisiaj nie czekał. Zawołałam go, ale nie przyszedł. Sprawdziłam wszystkie swoje kryjówki: pod łóżkiem, za drzwiami, we wszystkich kątach, ale nie mogłam go nigdzie znaleźć. Zaczęłam się martwić. Wyszłam nawet sprawdzić na dworze, ale nie wychodził z domu, od czasu, gdy duży wiatr zawiał go w krzaki jeżyn. Wróciłam do środka i już miałam przygotować listy gończe do rozwieszenia po okolicy, kiedy usłyszałam: "thump scratch-thump scratch-thump". Spojrzałam w górę i to był Dustin, cały pokryty brokatem, taśmą klejącą i paciorkami. Uciął sobie drzemkę w moim twórczym pokoju, a koniec naszyjnika wplątał się w jego łapki, podczas gdy szpula została w pudełku. Chciałam zrobić zdjęcie moim iCoffin, ale on wyglądał tak żałośnie. Zajęło mi dwie godziny, aby to wszystko posprzątać. Muszę chyba zabezpieczyć wszystkie niebezpieczne miejsca w domu.
Piętnasty października
Poszłam do Howleen na piżama party. To była fajna okazja, żeby poznać jej rodzinę. To znaczy, widziałam już wcześniej Clawda i Clawdeen w szkole, ale to był pierwszy raz, kiedy spotkaliśmy się oficjalnie. Chciałabym już nie czekać tak długo, bo czuję, że straciłam parę ładnych lat na mojej nieśmiałości. Spotkałam również drugą siostrę Howleen. Ma na imię Clawdia. Uczęszcza do college'u w Londoomie. Tak właściwie nie była "naprawdę", ale rozmawiałam z nią przez kamerką internetową. Clawdia studiuje pisarstwo. Jest naprawdę zabawna, a wszyscy w domu pękali ze śmiechu, kiedy opowiadała o tym, jak wygląda życie w Londoomie. Później Clawdeen wyszła z Draculaurą i Frankie, więc rozmawiałam z Howleen do późna. Mamy wiele wspólnych tematów. Lubimy te same programy telewizyjne, uwielbiamy Catty Noir, mamy podobny styl, a nawet uważamy za uroczych tych samych chłopców. Dzieli nas jednak jedna rzecz, konkretniej - potrzeba bycia popularnym. Nie obchodzi mnie czy jestem popularna, ale Howleen boi się tego, że zniknie w cieniu swojego starszego rodzeństwa. Powiedziałam jej, że życie w cieniu nie jest takie złe, ale mówienie o byciu w centrum uwagi całkowicie ją pochłonęło. Ostatecznie spędziłyśmy resztę nocy na oglądaniu filmów. Świetnie się bawiłyśmy, a ja nie pamiętam, kiedy tak dużo się śmiałam. Kiedy Howleen zasnęła, wymknęłam się do jej koszmaru. Wróciłam rano, kiedy obudził mnie zapach naleśników z bananami i boczku, dochodzący z kuchni Wolfów. Czuję się szczęśliwa że mam przyjaciół! Może spróbuję spędzać mniej czasu w cieniu... może
Dwudziesty-piąty października
Większość potworów trzyma się od normalsów z daleka, ale nie moja rodzina. Mamy, jak to mój ojciec nazywa "symbiozę" z normalsami, tylko oni o tym nie wiedzą. Myślą, że Boogie Man siedzi pod ich łóżkiem albo w szafie, a w nocy będzie ich straszył. Tak wcale nie jest. Jesteśmy "zjadaczami marzeń" - dobrze, zjadaczami koszmarów. Chowamy się w cieniu i obserwujemy ich, a potem wkraczamy. To dlatego nasze oczy świecą w ciemności, dzięki czemu możemy zobaczyć ich marzenia. Oczywiście nie możemy zobaczyć tego, co jest w ich snach, ale widzimy je według kolorów. Żółty to szczęśliwy sen, czerwony to sen przepełniony akcją, niebieski to sen "w locie", a zielony - fantastyczny. Istnieje też wiele odcieni, które łączą różne rodzaje snów. Koszmar to kolor chmur burzowych - szaro-czarny i groźny. Żałuję tylko, że moje sny nie mogą być kontrolowane. Ostatniej nocy śniło mi się, że stałam na jasno oświetlonej scenie na oczach całej szkoły. Miałam wygłosić przemówienie, ale zapomniałam na jaki temat, więc po prostu stałam, szukając odrobiny cienia do ukrycia się. Nie było jednak żadnego. Następnie każdy potwór zaczął się ze mnie śmiać. Uciekałam, ale potknęłam się na scenie, która nagle znalazła się na szczycie bardzo wysokiej wieży, z której spadłam. Później wróciłam na scenę jeszcze raz, ale tym razem potwory zafundowały mi owację na stojąco. Spojrzałam za siebie. Znajdował się tam stół jurorski, którzy przyznali mi noty:
9,5 9,5 10,0 9,5 4,0
Zacząłem więc kłócić się z sędzią, który dał mi 4,0, a on powiedział mi, że gdy spadałam, za dużo ruszałam rękoma. Wtedy się obudziłam. Powiedziałam o tym tacie, który stwierdził, że to prawdopodobnie przez to, co zjadłam. Tatusiowie są bardzo dziwni.
Dwudziesty-ósmy października
Howleen nie cieszyła się swoją popularnością, tak bardzo, jak się spodziewała. W miejscach, w których powinny być cienie, nie było ich. Martwię się, że żaden potwór już mnie nie wysłucha. Muszę znaleźć potwora, który będzie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz